Strażnicy Ithilien

Ancalimee

Słońce schowało się już dawno za horyzontem i w karczmie panował przyjemny półmrok. Wyraźnie dało się wyczuć dziwnie napiętą atmosferę. Piątka elfów zgromadziła się przed nową wyprawą, by odkryć co się mieści wkorytarzach pod karczmą, na jakie niespodzianki można tam natrafić, a może też jakie skarby można tam znaleźć. Gdy wszyscy już byli gotowi, Ann otworzyła drzwi od zaplecza i zaprosiła przyjaciół do środka, gestem ręki. Otworzyła klapę prowadzącą do piwniczek i przy wejściu stanęła, by każdemu podać płonącą pochodnię na drogę.
- Powodzenia.
Uśmiechnęła się pokrzepiająco i wzrokiem odprowadzała wchodzących po stromych schodach pod ziemię.

Poprawiony szyk zdań przez Kaleva 9.V.2008

Kilka spraw technicznych:
- Po mojej wypowiedzi, każdy ma okazję napisać tylko jeden post.
- W sesji postać może zostać ranna lub nawet zginąć.
- Przy podejmowaniu decyzji posługuję się kośćmi do gry, więc będzie do obiektywne.
- Jeżeli ktoś przez dłuższy czas nie będzie mógł odpisać, zostanie wykluczony z sesji, a jego postać zostanie uśmiercona.
- MG ma zawsze rację.

To na razie tyle, jeśli coś mi się przypomni, dopiszę jeszcze przez edycję tego posta.

Póki co czas będę miała jedynie wieczorami, koło godziny 21 i wtedy będę odpisywać. Tak raczej będzie do 26 stycznia mniej więcej. Potem mam ferie więc będę mogła częściej tu zaglądać.

Neradan

Popatrzył na elfkę. Pochodnię zabrał i jako pierwszy pod ziemię zszedł. Mroczno, dobrze, że karczmarka pochodnie rozdała. Nie będzie miłoSzepnął i do drugiej ręki miecz złapał czekając na resztę

Nefarius Galthorne

Po wszystkich przeleciał wzrokiem, mrok który panował w pomieszczeniu, stwarzał atmosferę jakby niepewności, strachu.
Na odchodnym rzucił do Ann
Zamknij to wejście, jednak nasłuchuj gdybś Nas usłyszała to otwórz, jednak gdy będziesz słyszała nie otwieraj to nie waż się nawet podważyc klapy.
Wtedy może byc jeszcze gorzej.
Wskoczył jak najciszej potrafił zaraz za Neradanem, a gdy był już na dole ustąpił miejsce kolejnym z wyprawy a sam ręką odgrodził parę pajenczyn z pająkami, które świadczyły o tym że dawno tu nikt nie zaglądał...

Saahra

*Bez wahania wzięła pochodnię do ręki i za przyjacielem ruszyła w lekko już oświetlony korytarz. Napięcie i koncentracja, to można było wyczytać z jej twarzy. Poprawiła pelerynę stając krok za Nefariusem. Wpatrywała się w mrok. Czuła wilgotne powietrze i coś ... czego określić nie potrafiła jeszcze. Wolną dłonią chwyciła za rękojeść miecza*

Avaren

Następny do ciemnych, wilgotnych podziemi wszedł Avaren, wycierając kurz ze schodów za długą szatą. Dołączył do przyjaciół i poprawił sakwę na plecach. Fioletowe oczy odbijały jasny blask pochodni trzymanej w ręce. Avaren broni nie miał żadnej...

Niara Arith Yávëtil

*Wzięła pochodnię do ręki i zaczęła wchodzić do ciemnej, ponurej piwnicy. Ręką co i raz pajęczyny ze ścian zdejmowała. Mimo iż to dopiero początek tej wyprawy już czujna była i ostrożna.

Ancalimee

Schody, na których się znaleźli, strome dosyć były i niewygodne. Zaduch panował tu straszny, a powiększył się jeszcze gdy karczmarka zamknęła klapę za drużyną. Po ilości stopni odgadnąć można było, że dosyć głęboko pod ziemię zeszli. Pierwszy koniec schodów dostrzegł Neradan. Gdy i Nefarius, Saahra, Avaren a w końcu też Ireth znaleźli się na dole samym, mogli ujrzeć szerszy teraz nieco korytarz, o wilgotnych, pokrytych mchem jakimś ścianach. Po prawej stronie drzwiczki niewielkie się znajdowały, prowadzące zapewne do piwniczki, w której trunki były przechowywane, przejście zaś na wprost, ginęło w mroku na jakieś dziesięć, piętnaście kroków przed nimi. Wydawać by się mogło, że ciemność gęstsza tu jest, a pochodnie z trudem ją rozświetlają. Absolutna cisza, która niepodzielnie panowała w korytarzach była raczej przytłaczająca. Nikt jednak nie mówił, że będzie łatwo.

Neradan

Rozejrzał się w okół. Spojrzał po towarzyszach. No to się zaczęło Uśmiechnął się ponuro, po czym ruszył w korytarz przed nimi. Miecz trzymał mocno. Odgarniał pajęczyny rozglądając się dookoła.

[Biorę "blue" Wink

]

Nefarius Galthorne

Smród wszechobecny w tej piwnicy dochodził do nich z każdej strony.
Chyba nikt tu nie sprzątał, chociaż Ancalimee miała dostęp do pierwszej piwniczki.
W tunelu panowała niezmierna cisza i nie miał narazie zamiaru jej zakłócac.
Ciii...
Powiedział cioch poczym zaraz obok Neradane udawał się w nieprzeniknioną toń korytarza.
Teraz już piwnicą ciężko było nazwac to co widzieli.

[Niech każdy zarezerwuje sobie kolor, dorobie to w BBCode i jak ładnie wyjdzie to w profilach zamieścimy.
Ja biore "silver"
Jak chcecie wybierzcie sami jak nie to ja jakieś losowo przydziele by ładnie wyglądało.

Saahra

*wzrok miała dobry, ale tu stała się prawie ślepa... gęstniejące powietrze utrudniało oddychanie, zakaszlała cicho. Szła skupiona za przyjaciółmi*

Avaren

Avaren cicho stawiał stopy na zakurzonych kamieniach. Nie mówił nic, nie chcąc zagłuszać dającej schronienie ciszy. Nawet oddech jego wydawał się jakby cichszy, spokojniejszy... Jedyne co zrobił, to podwinął rękawy szaty i odrzucił z głowy kaptur.

["gold"]

Niara Arith Yávëtil

*Powietrze gęste było i nieprzyjemne. Było można poczuć dziwną woń wilgoci i usłyszeć gdzieniegdzie tupot mysich nóżek. Ireth postanowiła miecz wyjąć i nadzwyczaj czujnie i ostrożnie podążać za przyjaciółmi.*

[ktoś podebrał mi kolora :/ to ja biorę "lightblue"]

Nie opisuj niczego więcej niż ja opisałam i tego co robisz, lub co się z Tobą dzieje.
Pozdrawiam, An.

Ancalimee

Uszli już na tyle daleko, że schody do karczmy prowadzące zniknęły z pola widzenia za licznymi, lekkimi zakrętami tunelu. Póki co nietrudno było utracić orientację, gdyż żadnych rozgałęzień nie było. Im głębiej jednak w korytarz się zapuszczali, tym powietrze robiło się gęste, ale też jakby suchsze. Na ścianach nie było już grzyba, a i pajęczyny zginęły. Gdyby ktoś uważnie podłodze się przyglądał, mógłby zobaczyć kosteczki pod ścianami rozrzucone, pewnie szczurze, albo innego jakiegoś niewielkiego podziemnego stworzenia. Do uszu drużyny szmer cichy nagle zaczął dobiegać, raz narastający, innym zaś razem cichnący na chwilę.

Neradan

Sytuacja zaczęła go dziwnie cieszyć. Szedł z przodu, był najbliżej zagrożenia, jakie mogło ich napotkać. Dziwnym trafem nie bał się. Śmierć to dla niego coś nowego. Powoli idąc dokładnie patrzał przed siebie, by koledzy z drużyny mogli w każdej chwili zareagować, gdyby coś człeka zaatakowało. Chwilę później usłyszał cichy szmer. Jednak wolał być cicho i nic nie mówić.

Saahra

*Mocniej chwyciła miecz w dłoni, jej amulet poruszył sie dziwnie na moment. Wsłuchiwała się w cichy szum, starając sie rozpoznać jego źródło*