Strażnicy Ithilien

Itilion

*Karczmarz zdziwił się bardzo widząc, że już teraz goście przybyli. Wychodząc do zaścianka, pełniącego rolę składzika i kuchni, mignęła mu postać Porusa. Zdziwi się pewno chłopak widząc go tutaj. Wziął kilka butelek wina i udał się na salę. * A zajęcie jak każde inne *Uśmiechnął się do kobiety, odkorkowując wino. * Dawno mnie nie było w Ithilien... Gdy usłyszałem, że karczma świeci pustkami przybyłem... tylko tutaj, tylko na jakiś czas, póki sprawy się nie unormują...

Porus

*Po długiej ciszy spoglądając na swojego ojca rzekł*W ogóle ostatnio w tutaj jakoś drętwo*pokiwał lekko głową* Jakby życie zupełnie opuściło Henneth*tym razem odwrócił wzrok wzrok na Mardila*trza by pomyśleć nad zmianą owego stanu

Itilion

*Karczmarz znał powód tego stanu...* Ciekawe, Czy Kalev coś w tym celu działa... *Mruknął cicho, jakby do siebie. *Cóż... Skoro nawet tutaj świeciło pustkami, musi być źle... *Powiedział już głośno. Właśnie dlatego wrócił...*

Ankuwena

*Spojrzała na purpurowy płyn znajdujący się w kieliszku. Powąchała, delektując się chwilę dobrze znanym aromatem, po czym spojrzała na dwóch Strażników znajdujących się w izbie.* Ja jestem Rekrutem i nie mam jeszcze przydzielonych obowiązków jak inni, ale zważcie, że Strażników jest siedmiu, łącznie z Kalevem, a w Karczmie pojawiło się ledwie troje z Nas. *Upiła łyk i uśmiechnęła się do swoich myśli. Spoważniała, zerknęła na Itiliona, po czym przeniosła wzrok na pozostałych.* Jak może być dobrze w takiej sytuacji.

Anarie V. Giliath

*Nagle drzwi karczmy stanęły znów otworem i oczom wszystkich ukazała się dobrze znana, smukła postać karczmarki. Anarie stanęła zdziwiona faktem, że ktoś śmiał zająć jej stanowisko, ale właściwie bez słowa poszła na górę do swojego pokoju, wzięła fartuch i już w roboczym stroju wzięła się za mycie kufli* Przepraszam, musiałam wyjechać w nagłej sprawie... *usprawiedliwiła się*

Kalev_Ylipulli

Co sprawiło, że musiałaś opuścić Henneth Annun? *zapytał Kalev, który nadal często odwiedzał karczmę, mimo że w ostatnich czasach mocno podupadła*

Anarie V. Giliath

Zbyt długa to opowieść nawet na wieczór w karczmie*odparła elfka, powoli doprowadzając salę do porządku, w którym powinna się zawsze znajdować*

Kalev_Ylipulli

A ja przez wiele przeszedłem, odkąd ostatni raz tutaj zajrzałem. *obejrzał się, po czym zrezygnowany pokręcił głową* Sprawy w Ithilien mają się o wiele gorzej niż kiedyś.

Anarie V. Giliath

Niedobrze jest to słyszeć*zmartwiła się, ale nie czekając na zamówienie, napełniła dwa kufle zimnym krasnoludzkim piwem, które ze sobą przywiozła, domyślając się, że trunki w karczmie nie nadają się już do picia, po czym postawiwszy jeden przed namiestnikiem, sobie postawiła drugi i dosiadła się* Zatem chętnie posłucham, co się stało. *upiła łyk ze swojego kufla*

Kalev_Ylipulli

Zaczęło się od tego, że po śmierci ostatniego władcy Gondoru znalazło się wielu pretendentów do tronu. Zaczęła się rywalizacja o panowanie nad Gondorem pośród kilku największych rodów. Nie brałem na szczęście w tym udziału, ale w całym królestwie zaczął szerzyć się bandytyzm i bezprawie. Drogi przestały być bezpieczne i odbiło się to także na Ithilien. *zaschło mu w gardle, więc wziął duży łyk piwa, by dalej kontynuować* Innym problemem jest to, że bardzo dużo ludzi opuściło szeregi Strażników Ithilien. Wielu ludzi, którym ufałem wyjechało albo nie żyje. Henneth Annun jak stało, tak stoi, ale to nie jest to samo miasto co kiedyś.

Anarie V. Giliath

Przykro mi... naprawdę przykro mi to słyszeć. Ale i lasy Lothlorien nie są już tak samo spokojnym miejscem jak przedtem. Po pożarze niewiele ocalało. A ci z elfów, którzy przetrwali, opłakiwali śmierć mallornów i zniszczenie ich domostw. Mój i męża talan na szczęście ocalał... ale jako jeden z niewielu i teraz służy za schronienie tym, którzy go bardziej niż ja potrzebują. *Pokiwała smętnie głową, przypominając sobie obrazy zniszczonego Lorien, tak bolesne dla każdego elfa.*

Pavegio Targaryen

*Nagle drzwi karczmy otworzyły się głośnym hukiem i do środka wpełzał ciemno ubrany mężczyzna. Zarost na jego twarzy oraz podarte i znoszone szaty, jakie miał na sobie, świadczyły o długiej podróży. Mężczyzna bez słowa po drugim, równie głośnym huku, zajął miejsce przy drzwiach. Dopiero po dłuższej chwili podniósł głowę, aby rozejrzeć się z widocznym sentymentem po starej karczmie.*

Kalev_Ylipulli

Co cię tutaj sprowadziło? *zapytał lekko ożywiony Kalev. Kiedyś codziennie przychodził do gospody spotkać się z towarzyszami, ale z czasem gospoda przestała cieszyć się popularnością, więc i on zaniedbał ten przybytek. Po cichu nadal liczył na to, ze uda mu się przywrócić dawną świetność*